هنر نقاشی در قرن بیست و یک، هیجان و لذتی در خود دارد که در که قرون ماقبل از آن بهره مند نبوده است؛ این لذت هنگامی شکل می گیرد که گشتره ای عناصر و اشکال برای خلق اثرهنری وجود دارد. پیشرفت تکنولوژیکی شامل اختراع لوله رنگ فلزی ، پالت رنگ ، تکامل عکاسی و همچنین تغییرات اساسی در روابط اجتماعی ، سیاست و فلسفه ، همراه با رویدادهای جهانی ، شیوه خلق هنر را تغییر داد و سبک های نقاشی جدیدی را به وجود آورد. در اواخر قرن نوزدهم و بیستم هنرمندان تحت تأثیر این نوآوری ها شاهد پیشرفت های بی سابقه در سبک های نقاشی خود بودند. در حقیقت ، آزادی هنری که در دهه های پایانی قرن 19 رخ داد ، پایه ها را برای دنیای هنر معاصر هموار کرد.
گروه ما در این مقاله، 8 سبک اصلی نقاشی در جهان را برای شما به طور کامل شرح می دهد؛ با دانستن و یادگیری این سبک های متنوع نقاشی، می توانید روش های مختلف را آزمایش کرده و سبک خود را توسعه داده و پرورش دهید.
سبک نقاشی رئالیسم (Realism):
رئالیسم از زمان جنبش رنسانس سبک غالب نقاشی بوده است.
رئالیسم که غالباً به عنوان “هنر واقعی” تلقی می شود، سعی می کند تا موضوع نقاشی را آنطور که در زندگی واقعی به نظر می رسد به تصویر بکشد، نه اینکه سبک بندی یا انتزاع شود.
هنرمند با استفاده از مجموعه ای از قلم موهای کنترل شده با رنگ های مختلف، زمان و تلاش زیادی را برای ایجاد تصویر دقیق از اشکال و اشیاء زندگی صرف می کند. نقاشان در این سبک با توجه به جزئیات، از چشم انداز برای ایجاد توهم فضا و عمق استفاده می کند و ترکیب و جلوه نور را به گونه ای تنظیم می کند که موضوع به معنای واقعی خود واقعی به نظر برسد.
سبک نقاشی
سبک نقاشی امپرسیونیسم (Impressionism):
این سبک نقاشی که در دهه 1880 در اروپا ظهور کرد، با قلم موهای نسبتاً کوچک ، نازک و ترکیب باز با تأکید بر تصویر دقیق نور طبیعی در کیفیت های متغیر و زوایای بصری غیر معمول مشخص شد. از این رو ، نقاشی های امپرسیونیستی اغلب در فضای باز نقاشی می کردند تا جلوه های نور طبیعی خورشید و رنگ سوژه ها را به تصویر بکشند.
انگیزه نقاشی امپرسیونیستی معمولاً موضوعات رایج روزمره است، که در آن هنرمندان سعی می کردند نور را نه از طریق جزئیات با استفاده از واقع گرایی، بلکه با ژست و توهم به تصویر بکشند. با این حال، موضوعات ظاهر واقع گرایانه خود را حفظ می کنند، اما با جنب و جوش دادن به آن ها؛ این ویژگی منحصر به فرد این سبک است. به عبارت دیگر ، نقاشی های امپرسیونیستی نمایشی از برداشت یک هنرمند است.
امپرسیونیسم از گروهی از هنرمندان مستقر در پاریس مانند کلود مونه سرچشمه گرفت که تلاش ها و مشارکت آنها در آخرین مرحله قرن نوزدهم برجسته شد. نمونه ای از این سبک هنری “طلوع آفتاب” (تصویر زیر) توسط کلود مونه است.
به سختی می توان باور کرد که وقتی نقاشان امپرسیونیست آثار هنری خود را برای اولین بار به نمایش گذاشتند، اکثر منتقدان آن را رد کردند، از آن متنفر و مسخره شدند. آنچه در آن زمان به عنوان یک شیوه نقاشی ناتمام و خشن در نظر گرفته می شد، امروزه مورد علاقه ، تحسین و احترام قرار گرفته است!
سبک پینترلی یا نقاشانه (Painterly):
این سبک نقاشی در زمان انقلاب صنعتی در اروپا در نیمه اول قرن 19 پدیدار شد. اختراع لول رنگ فلزی به هنرمندان اجازه داد تا از محدوده استودیوی خود فرار کرده و مستقیماً از جهان به ویژه نور مستقیم الهام بگیرند. از این رو، این سبک هنری بر خود نقاشی تأکید می کند؛ شخصیت قلم مو و رنگدانه ها!
اگرچه موضوعات به صورت واقع گرایانه ارائه شده اند، اما هیچ تلاشی برای پنهان کردن کار فنی مورد استفاده برای ایجاد نقاشی با صاف کردن بافت، لبه ها یا علائم باقی مانده در رنگ توسط قلم مو یا چاقوی پالت صورت نگرفته است. در واقع، این سبک شامل استفاده از رنگ به شیوه ای نسبتاً شل و در نتیجه ظاهر شدن قلم موهای قابل مشاهده در داخل آثار هنری به پایان می رسد.
نقاشی های هنری ماتیس نمونه های کاملی از این سبک هستند
سبک اکسپرسیونیسم (Expressionism):
اکسپرسیونیسم که در آغاز قرن بیستم ایجاد شد، قبل از جنگ جهانی اول به عنوان یک سبک نقاشی آوانگارد توسعه یافت.
ویژگی معمول این سبک تابلو نقاشی این است که جهان را فقط از منظری ذهنی به تصویر بکشد؛ و برای تحریک احساسات یا ایده ها در بیننده، جهان را عمدتا به شکلی تحریف کند.
هنرمندان اکسپرسیونیست که غالباً با استفاده از رنگ های جسورانه و غیرواقعی مشخص می شوند، معنای تجربه احساسی را بیشتر از واقعیت فیزیکی موضوع خود بیان می کنند. آنها ترجیح دادند اشیا را همانطور که وجود دارند، به تصویر نکشند، بلکه احساس آنها را نشان دهند.
ادوارد مونک، نقاش اکسپرسیونیست مشهور، سعی کرد با نقاشی های قلم موی فوق العاده سبک، تصاویری وحشتناک را به زندگی روزمره منتقل کند. او از این سبک در محبوب ترین نقاشی خود “فریاد” استفاده کرد.
سبک سوررئالیسم (Surrealism):
سبک نقاشی سوررئالیسم که بیشتر به دلیل آثار هنری بصری و کنار هم قرار دادن تصاویر غیر معمول شناخته می شود، در فرانسه در سال 1917 ایجاد شد.
آندره روبرت برتون، نویسنده فرانسوی، هدف سوررئالیسم را اینگونه توصیف می کند: “تبدیل شرایط متضاد قبلی رویا و واقعیت به یک واقعیت مطلق، یک فوق واقعیت یا یک واقعیت”.
این سبک هنری مدرن در نقاشی دارای تصاویری کاملاً قابل تشخیص است که به صورت واقع گرایانه ترسیم شده اند، اما از محیط و شرایط عادی خارج شده اند و در چارچوبی مبهم، متناقض و شگفت انگیز جمع آوری شده اند. از این رو، نقاشی های سوررئالیستی اغلب غیرمنطقی هستند و رویاهای خیالی را با چشم اندازهایی بیان می کنند که بر ضمیر ناخودآگاه تأکید دارند تا منطق انسانی.
سالوادور دالی یک هنرمند سوررئالیست اسپانیایی بود که به دلیل مهارت فنی و تصاویر چشمگیر و عجیب در آثار هنری خود مشهور بود.
سبک آبستره (Abstract):
سبک نقاشی انتزاعی که در اواخر قرن نوزدهم شکل گرفت، از رئالیسم دوری می کند و خود را در آغوش افراد ذهنی می پندارد تا به تأثیر خود برسد. از این رو، این سبک سعی نمی کند یک تصویر دقیق از یک موضوع را نشان دهد، بلکه از اشکال، رنگ ها، بافت ها، فرم ها و علائم مختلف اشاره استفاده می کند.
نقاشی های انتزاعی بیشتر با قلم موی پرانرژی و ترکیبات موزون و پویا مشخص می شوند.
سبک فوتورئالیسم (Photorealism):
این سبک نقاشی در اواخر دهه 1960 و 1970 در واکنش به اکسپرسیونیسم انتزاعی توسعه یافت. آثار هنری فوتورئالیسم اغلب واقعی تر به نظر می رسند، زیرا همه جزئیات ثبت شده اند و هیچ نقصی بی اهمیت تلقی نمی شود.
برخی از هنرمندان فوتورئالیست عکس ها را با قرار دادن آنها روی بوم کپی می کنند تا هر جزئیات دقیق را با دقت ضبط کنند ، در حالی که دیگران این کار را به صورت آزاد انجام می دهند یا از یک سیستم شبکه برای بزرگنمایی یک چاپ یا عکس استفاده می کنند.
یکی از مشهورترین نقاشان فوتورئالیست، چاک کلوز است
سبک نقاشی هنر پاپ( Pop art):
پاپ آرت در دهه 1950 در آمریکا و بریتانیا به عنوان یک جنبش هنری ظهور کرد و در دهه 1960 به اوج خود رسید. این جنبش با الهام از فرهنگ عمومی و تجاری در جهان غرب آغاز شد و به عنوان شورشی علیه اشکال سنتی هنر آغاز شد.
هنرمندان پاپ احساس می کردند هنری که در موزه ها نمایش داده می شود یا در مدارس تدریس می شود نمایانگر دنیای واقعی نیست و بنابراین به جای آن به دنبال الهام از فرهنگ توده معاصر بودند. در اوج شکوفایی، پاپ آرت اغلب به دلیل امتناع از رعایت استانداردهای هنر معاصر در آن زمان به عنوان “ضد هنر” خوانده می شد.
نقاشی های پاپ شیوه های جدیدی را برای ارائه موضوع در هنر ایجاد کردند، که تمرکز آنها بر روی رنگ های جسورانه و تصاویر واقع گرایانه و بدون معنی پنهان در ترکیب بندی است.
نتیجه گیری:
در واقع، هر یک از این سبک های نقاشی ویژگی ها و زیبایی خاص خود را دارد، که هر کدام طرفدارانی را از سراسر جهان به خود جلب کرده اند؛ بعضی با نمایش هنر خود انتقاد می کنند، بعضی در ارضای لذت خود نقاشی می کنند و برخی پیامی را به مخاطبان القا می کنند؛ امروزه برای هر سلیقه ای، سبکی از نقاشی وجود دارد؛ برای آدم ها با علایق و هدف های مختلف!
کدام یک از این سبک های هنری را بیشتر دوست داشتید؟ فراموش نکنید که نظرات و ایده های خود را در قسمت نظرات زیر به اشتراک بگذارید!
